Jakie badania należy wykonać przy podejrzeniu choroby serca?

Choroby serca są jednym z głównych powodów zgonów na świecie, dlatego ważne jest, aby wiedzieć, jakie badania należy wykonać, gdy istnieje podejrzenie problemów z sercem. W Polsce statystyki również pokazują wysoką liczbę osób dotkniętych chorobami układu krążenia. W tym artykule przedstawimy trzy podstawowe badania, które można wykonać w przypadku podejrzeń o chorobę serca.

Jakie są podstawowe badania kardiologiczne?

Badania kardiologiczne to szeroki zakres badań diagnostycznych mających na celu ocenę funkcjonowania serca i układu krążenia. Podstawowe badania obejmują elektrokardiogram (EKG), echokardiografię (ECHO) oraz badanie Holtera. EKG jest nieinwazyjnym badaniem, które rejestruje aktywność elektryczną serca i pozwala na wykrycie zaburzeń rytmu czy niedokrwienia mięśnia sercowego. Echokardiografia to badanie ultrasonograficzne, które pozwala ocenić strukturę i funkcję serca, a także wykryć ewentualne wady czy zmiany w obrębie zastawek serca.

Test wysiłkowy, inaczej nazywany próbą wysiłkową, to badanie kardiologiczne polegające na ocenie wydolności organizmu podczas wysiłku fizycznego. Wykonuje się je na bieżni lub rowerze ergometrycznym, a podczas badania monitoruje się ciśnienie krwi, tętno oraz elektrokardiogram. Test wysiłkowy pozwala ocenić, jak serce reaguje na wysiłek i czy występują objawy niedokrwienia mięśnia sercowego. Jest to szczególnie ważne u osób z podejrzeniem choroby wieńcowej czy zespołu X.

Jakie inne badania mogą być pomocne w diagnostyce chorób serca?

Oprócz wymienionych wcześniej badań, istnieje wiele innych metod diagnostycznych, które mogą być pomocne w wykrywaniu chorób serca. Do takich badań należy między innymi scyntygrafia mięśnia sercowego, która pozwala ocenić przepływ krwi przez naczynia wieńcowe oraz wykryć niedokrwienie. Inne badania to tomografia komputerowa (TK) serca czy rezonans magnetyczny (MRI), które umożliwiają szczegółowe obrazowanie struktur serca i naczyń krwionośnych. Wybór odpowiednich badań zależy od indywidualnej sytuacji pacjenta oraz podejrzeń klinicznych lekarza prowadzącego.